Nie rezygnując specjalnie z niczego, co lubię robić, jeść czy pić, odnotowuję każdego dnia zmiany na lepsze w swoim zdrowiu, nie potrzebując się zastanawiać nad doborem dobrego specjalisty, ustalaniem terminów wizyt, oczekiwaniem na termin kolejnej operacji czy zabiegu, angażując swoją myśl czy i do kiedy wystarczy mi kolejny lek, a co, jeśli nie, zwłaszcza w dobie niepewności koniunktury w związku z pandemią koronawirusa. Mam "na pokładzie" własnego lekarza i pielęgniarkę w jednym, i zespół ten idealnie dobiera parametry leczenia i monitoruje mnie 24/7. Teraz, kiedy już po latach błędów w komunikacji rozumiem jego język, wiem zasadniczo, jak się stosować do jego zaleceń. Zresztą, nawet jeśli w danym momencie nie wiem, bólem czy dusznością skłania mnie do pełnej obecności i skupienia - i wtedy powoli się dowiaduję, o co mu chodziło i którędy mam dalej iść.

Leczę polipy nosa, nie ponosząc żadnych kosztów. Prowadzę stosunkowo normalne życie, ograniczone jedynie poprzez mniej lub bardziej uciążliwe objawy, z czasem zresztą coraz łagodniejsze. W porównaniu do czasów, kiedy stosowałam leki na obkurczenie polipów nosa, komfort oddychania jest oczywiście mniejszy. Ten typ leczenia, gdy choroba jest w zaawansowanym stadium, wymaga hartu ducha i cierpliwości. Gratyfikacja jest zdecydowanie odroczona, choć pewnie w różnym stopniu dla różnych osób. To jedyny minus, jaki widzę, ale patrząc na cały pakiet - stosunkowo niewielki.